Vuslat.
Bir baharın son dökülen yaprakları, Döküntüde sürüklediği biz'e kalan yaralı yarınları Acıların, anılarla yaktığı günlerin sancısı Bir vedanın, bin sızısı... Bir bayram sonrası gelen vuslatın ağrısı İnanmayışlar, inkarlar, acının son durağı. Bir yuvadan çıkan bir soğuk rüzgar, Bir tabutun, bin yuvaya vedası. Bir kalabalık ki sanki düğün, Bir araç ki sanki düğüm, Adım adım gelişini izlediğim sokak, Bir su gibi gidişini izletti bana bak. Güz yağmurları veyahut bir mayıs esintisi Gittiğin gün takvimlerde hep silindi.