Karmaşanın Ortası

Bir kez olsun tükendi belki de

Bilmediğin o yolu bir kere o ilk heyecanınla yürüdün,

Sonra belki yolun sonunu göremeden geri dönmek zorunda kaldın

O yolu bitiremeyiş, o tamamlanamayış bir ukde olarak kaldı belki de içinde

Vazgeçmedin tekrar tekrar denedin hatta

Yeniden umut ettin belki de

İkna etmeye çalışsan da kendini, tükendi bir kere

Şimdi yolun çok başları, 17.

Bir masa başında, mürekkebin beyaz sayfalarda yarattığı karmaşaların kendisisin hatta.

Unuttukların ve umutların,

Korkak kalbin yaşattığı cehennem sensin belki de

Keşfedilmemiş bir gezegen kadar uzak olan da öyle

Başkalarına ikna ettirmeye çalıştırdıkların kendine kabullendiremediğin gerçekler belki de.

Belki de belki de belki de.

Öyle ya da böyle

O saçma belirsizliklerin bir parçasısın sende.

Kendinden bile emin değilken

Müjdeli haberlere talipsin sen

Zaman akar, yol kısalır

Gelmez dediğin gün doğan güneşi bekler

Paylaştığımız bir dünya

Hepimizin yüzüne farklı kapılardan yol gösterir.

Şu koca koca lambası yanan binalar

Sanma ki hepsinde huzur var

En mutlu olduklarını sandıklarının bile

Yüzünde bin bir çeşit maske var.

Kiminde,

Cesaretli hayalleri körelten anneler

Aklı çok sonradan başına gelen babalar

Tercihlerini yaşayınca pişman olan abiler

En korkak ama en iyilerini tadarak yaşayan kardeşler

Belki de hayatlarında bir de tüm hepsine şahit olan bir gözetmen var.

İyi bir son veyahut iyi bir hikaye sandığınız herkesin

Yaralandığı ve yeniden güçlenmeyi

Kısacası acımasız olmayı öğrendiği bir yer var

Oturduğunuz bir masa başında aklınızdaki karmaşa yolunuza engel oluyorsa paylaşmak isteyip de paylaşamadıklarınızdandır.