Vuslat.

 Bir baharın son dökülen yaprakları, 

Döküntüde sürüklediği biz'e kalan yaralı yarınları

Acıların, anılarla yaktığı günlerin sancısı

Bir vedanın, bin sızısı...

Bir bayram sonrası gelen vuslatın ağrısı

İnanmayışlar, inkarlar, acının son durağı.

Bir yuvadan çıkan bir soğuk rüzgar,

Bir tabutun, bin yuvaya vedası.

Bir kalabalık ki sanki düğün,

Bir araç ki sanki düğüm,

Adım adım gelişini izlediğim sokak,

Bir su gibi gidişini izletti bana bak.

Güz yağmurları veyahut bir mayıs esintisi

Gittiğin gün takvimlerde hep silindi.