Sevildiğin Durak

 İçimizdeki boşluğa mı tutunarak umut etmeye çalışıyoruz yoksa her şeye inat bu dünya yaşanılabilir bir yer olsun diye mi uğraşıyoruz?

Cevaplarını bilmediğim koca bir çelişki okyanusu zihnim

Bir yanım belirsizliğin en dibi, korkularla dolu, kaygılı ve inançsız

Diğer yanım koca bir umut kaynağı, heyecanlı, cesur ve net

Bence içimizdeki koca boşluğa tutunabilmek için onu umutla dolduruyoruz

Olmayacağını en başında bildiğimiz şeylere inanmamız, umut etmemiz gibi mesela

İşin özü tutunacak bir yer arıyoruz kendimize

Ne kadar başarılı olduğumuz tartışılır, ama her ne olursa olsun buna inanıyoruz

Çünkü bizim inanmaya dahi inanışımız, ihtiyacımız var.

Kaybetsek de kazansak da, yolun sonu desek de karanlığın ortasında tenimize değecek tek bir ışık kaynağına kavuşacağımızı bildiğimiz günler var

Nerden biliyorsunuz diye sormayın çünkü biliyoruz, umut ediyoruz ve hissediyoruz.

İlerlediğimiz her yolda, her durakta yeni bir ruh daha katılıyor yolculuğumuza

Onlarda bazen kendimize rastlıyoruz, inanıyoruz ve bazen sonunda üzülüyoruz

Hatta bu yolculuk boyunca onlara öyle eşsiz bir  sevgi vadediyoruz ki onlar bile buna dünyanın hiçbir yerinde bir daha rastlayamayacağını biliyorlar

Ve bunu bilmeleri bizimle olan yolculuklarını sonlandırıyor.

Tek bir soru;

İnsan sevildiği yerden neden kaçar?

Hayatın her yerinde karşımıza çıkan ve sürekli sorguladığımız bu sorunun cevabı soruda yatıyor aslında. ''Sevildiği'' için kaçıyor.

Çoğu insan fazla mutluluk, sevgi,ilgi,değer gördüğünde alışagelmiş düzeninin ötesine iyi anlamda dahi olsa çıkacağını hissedince kaçar.

Çünkü hiç olmadığı,şaşıracağı kadar seviliyor,mutlu hissediyor fazlasıyla hemde ve bu ona sınırlarından,konfor alanından çıkmış gibi hissettiriyor.

Evet biliyoruz,sevilmek değer görmek bir insanın yaşayabileceği en güzel duygular ama bazı insanlar buna alışkın değiller,fazla mutluluğu istemiyorlar.

Az ile yetinmeyi hayatları boyunca o kadar benimsemişler ki fazlası sınırlarını delip geçmiş gibi hissettiriyor onlara.

Toprağında filizlenmeyi beklediğiniz bir çiçek olduğunuz halde açamadıysanız suçu kendinizde aramayın belki de uygun toprakta değilsinizdir.