İlkbaharda Kıyamet

Derler ki eğer birinin hayatında süreniz dolduysa küçücük şehirde bile denk gelemezsiniz.

İnsanlar gelir

İnsanlar gider

Hepsinin hayatımızda bir görevi var, hepsi teker teker bize bir şeyler öğretiler

Kimi hayatımızda her zaman sol tarafımızda taşıyacağımız bir iz bırakır

Kimi aklımıza geldiğinde bir tebessüme sebep olur

Biri hayatı öğretir, biri acıyı

Biri güveni, biri yalanı

Biri yaşamayı öğretir,

Biri ölmeyi bekletir

Tanıdıklarımızla varız, tanıdıklarımızı sandıklarımızla

Tanıdığımıza inandığımız yabancılarla varız.

Bizi biz yapan onlar belki de

Arsız, kimsesiz, topraksız çiçeklerle tanıştık

Suyunu, sevgisini verdiğimizde açacaklarına inandık

Onları öldürdüğümüzle kaldık.

Suçu kendimize attık

Sonra her yeni çiçekten suyu, sevgiyi esirgedik

Yine onları öldürdüğümüzle kaldık

Doğrusunu yaptığımıza inandığımız şeyi yanlış olana yaptık

Yanlış olan, doğrumuzun da yanlışını öğretti bize

Bizde hep hata, yanlış yaptık

Her çiçeğimiz öldü.